Kao posrednik i zastupnik u odnosima stanovnika prema vlastima, kako gradskim, tako i državnim, obično se javljaju političke stranke. Svakodnevne problemi i teškoće građana, na mesnom nivou, vezani za slabe puteve, nedovoljno osveteljenje ulica, razne gradske takse, itd. pružali su priliku političkim strankama da nastupe i kao borci za bolje komunalne uslove.
Tako je i subotička Mesna organizacija Narodne Radikalne stranke, upriličila zbor “…na kojem su prisustvovali bez razlike narodnosti i političkog opredeljenja građani Palića, Radanovca, Male-Tompe, Ludoša i okoline a koji je održan u nedelju 7.marta 1926. godine u maloj gostioni na Paliću.”[1] 
“Posle duge i žive debate” izabrana je grupa istaknutijih ličnosti – deputata, koji su trebali da se obrate i prenesu gradonačelniku Albi Malagurskom niz zahteva. Predvodili su ih MarkoJurić, narodni poslanik i predsednik mesne organizacije radikala
dr Gavro Santo (Szántó Gábor). Santo je bio lekar, radio je na Paliću kao “kupališni lekar” a tamo je u “starom hotelu” i stanovao. On je imao kuću u Subotici, Sokolska (danas Petra Drapšina 2).[2] Pored njih, u toj grupi su bili: Dušan Manojlović – istaknuta politička i javna ličnost, Mavro Štadler – apotekar na Paliću, vlasnik apoteke “Kod Sv. križa”, Horgoški put 75, Antun Vojnić, dr Joca Milekić, Mavro Štajn – trgovac, Mirko Rotman – industrijalac vlasnik fabrike gvozdenog nameštaja, Jovan Krnjac, Kosta Novaković, Albe Šulhof, Joso Kasiba i Elek Kereš.
Kakvi su bili problemi koji su naveli građane da se okupe u velikom broju na tom zboru, najbolje se vidi iz zahteva koji su tom prilikom formulisani u sledećim tačkama:
»A
- da se popravi radanovački put, vodeći od palićkog puta preko Radanovca
- da se popravi horgoški put do granice opštine Subotica (do Kereša)
- da se isti zasadi drvećem sa obe strane
- da se popravi kanjižki put do žandarmerijske stanice
- da se popravi put kod ludoškog groblja, tzv. “Čurgo”
- da se popravi put na Paliću od železničke stanice da “Štranda”
7.da se popravi put koji vodi od palićkog puta prema ribarskoj kući do Račmanovog salaša
- da se popravi put koji vodi preko segedinske železničke pruge hajdujaraškom subašlukué
- da se popravi trotoar od glavnog ulaza na Paliću do trgovine Štajna
- da se obrati veća pažnja polivanju palićkog puta za vreme sezone i to od Haverde vile do kafane “Abazia”, koji se sada površno i bez ikakvog nadzora vršilo.
B
- da se što pre nastave i kraju privedu pregovori o podizanju druge pruge Subotica – Palić, kako bi već jednom prestao mizeran saobraćaj, koji služi ruglu Subotice a na opštu štetu grada i građanstva
- da se prilikom sklapanja ugovora vodi računa o onom delu palićkog stanovništva, koji je upućen na svakidanju upotrebu tramvaja dva pa i četiri puta dnevno, da bi po primeru ostalih velikih varoši dobio znatan popust
- da se uopšte a naročito prilikom vašarskih dana priključe kola za životne namirnice, kako se ne bi dešavali slučajevi, kao do sada, da se u kolima koje voze putnike, unose džakovi sa brašnom, kante sa mlekom, košari sa voćem, živina itd.
C
- da se već jednom pristupi uređenju Palića, tom jedinom subotičkom kupalištu, lečilištu i odmaralištu, tom jedinom mestu, gde se subotičko građanstvo a naročito deca – barem preko leta – svežijeg vazduha nadisati mogu, tom jedinom mestu, na kojem nam cela Vojvodina zavideti može a kojem preti opasnost ako se što pre ne pristupi izbiljnoj opravci da će jednog lepog dana postati obična baruštinaé
- da se Palić i ulice palićke preko cele godine osvetle a tako isto i tramvajske stanice
3.. da se osvetljenje vodeći sredinom puta od palićkog puta prema poljoprivrednoj školi kao nepotrebno i izlišno – ukine
- da se prestane sa nečuvenom i neopravdanom naplatom muzičke takse od palićkog stanovništva
- da se na Paliću uvede noćna telefonska veza preko cele godine, ako ne drugojačije, a ono barem iz palićke apoteke, čiji nam vlasnik telefon preko cele godine na raspolaganje stavlja.«
Gradske vlasti su bile dosta ažurne prema onim zahtevima koji su bili u njihovoj nadležnosti.Već 7. maja iste godine, glavni gradski inženjer Kosta Petrović podnosi izveštaj šta je urađeno:
»A
ad 1. Radanovački put je opravljen
ad 2. zatražena opravka Horgoškog puta ne spada u delokrug grada Subotice. Bilo bi potrebno obratiti se Građevinskoj sekciji u Starom Bečeju
ad 3. isto kao pod tačkom 2.
ad 4. opravka puta je izvršena
ad 5.zemljani radovi završeni, a kamenisanje tog puta se očekuje
ad 6. potrebno je predvideti kredit u budžetu za 1927. godinu
ad 7. licitacija za opravku puta kod Vermešovih vila je održana, te bi se imalo pristupiti opravci tog puta
ad 8. put do Hajdujaraškog subašluka je opravljen
ad 9. za postavljanje trotoara bilo bi potrebno da se izradi statut o trotoarima za Kupalište Palić.
Za ostale tačke merodavno je mišljenje Upravnika Kupališta Palić, odnosno Odbora, koji vodi pregovore sa Električnom centralom.
Time je barem deo teškoća palićana, koji se odnosio na loše puteve, bio rešen.[3] Jedna od tačka iz njihovih zahteva, o mogućnosti da se jezero pretvori u baruštinu, koja kao da je predviđala tamnu budućnost Palića i nije u tom periodu razmatrana ozbiljno.
U Subotici, 29.12.1998. Stevan Mačković
[1] Istorijski arhiv Subotica, Fond 47. XXIII 2/1926.
[2] Krajem dvadesetih godina, posebno nakon uvođenja diktature 1929, i u narednom periodu, postaće izuzetno politički angažovan na planu pribižavanja vojvođanskih Mađara vladajućim beogradskim garniturama. Dva puta, 1931. i 1935. godine je bivao izabran za narodnog poslanika u srezovima sa mađarskom većinom stanovništva, u senćansko i u bačko topolskom srezu. Bio je i predsednik »Lawn tenis kluba na Paliću«.
[3] Tek će izgradnja modernog – asfaltnog internacionalnog puta Beograd – državna granica (1934-1937) doneti pravo poboljšanje saobraćaja i za stanovnike Palića.
subotickaistorija 