Dr Božidar Perazić sin Đura, poveo je 11 godina u Subotici. Rodio se 6.12.1863. u Petrovcu u Crnoj Gori. Titulu doktora medicine stiče 23.7.1890. u Beču.
Svi ti podaci su nam dostupni iz arhivske građe fonda Senata F:47.1003. knjige evidencije lekara,
U Beču u Rudolfinu je radio od 1890. do 1892, zatim je bio u Ugarskoj vojsci kao vojni lekar do 1895, pa “u Crnoj Gori 1895-1916 kao načelnik saniteta i šef hirurgije u Danilovoj bolnici i dvorski lekar i u izbeglištvu”.
Nakon rata od 1919. doseljava u Suboticu. Radi kao sudski lekar. Stanova je u ulici Ivana Antunovića 5.
Nakon 11 godina u Subotici – 1.5.1930. preselio se u Beograd.
vidi: https://forum.cdm.me/showthread.php?39904-Velji-jadi-a-lacmansko-ruvo
https://www.jedro.bar/obale/5589-licnom-dvorskom-ljekaru-princeze-pisale-pisma
https://www.montenegro-canada.com/articles/article/2509423/46860.htm
Knjaz Mirko, Vojvoda Gavro Vukovic, gospodjica Neikon-Svajcarskinja, komandir Milutin Vukotic i Mitar Martinovic, dr. Božidar Perazic, Piget Svajcarac- kao licni sekretar knjažev, Amza Beg Musovic- Ordonans oficir Dvorski, Fevzi Paša – turski poslanik pri crnogorskom dvoru, Mitar Bakic- ministar crnogorskog poslanstva u Carigradu i njegova žena, Ferid Paša veliki vezir, Tefik Paša-ministar inostranih poslova Otomanske inperije, Ethen Pasa, Sali Paša, Gazi Osman Paša i drugi turski dvorski visokodostojnici…
Prije jednog vijeka Crna Gora je bila država. Država je imala kralja. Kralj ličnog ljekara, dr Božidara Perazića. U biografiji ovog poznatog Paštrovića, navedena su brojna svjetska priznanja i odlikovanja. Bogata prepiska članova crnogorske kraljevske porodice i dr Perazića pokazuje da su Petrovići u njemu gledali ne samo ljekara već i intimnog prijatelja
Prije godinu dana Gordana Perazić je u Reževiće vratila i portret svog čuvenog pretka Dimitrija Perazića (1784-1865), koji je pune 42 godine proveo u Rusiji kao vojni sveštenik u službi ruskog cara Aleksandra Prvog. Po povratku iz Rusije u Crnu Goru, Dimitrije Perazić bio je arhimandrit manastira Reževići i njegov ktitor. Sagradio je školu u rodnom kraju u kojoj je učio njegov potomak dr Božidar Perazić. Kao najbolji đak škole 1863. godine Božidar Perazić odlazi na školovanje u Beč, gdje završava medicinu 1890. godine. O njegovoj marljivosti i predanosti poslu svjedoči i podatak iz istorije cetinjske bolnice Danilo Prvi, prema kojem je tamo obavio 16 hiljada pregleda i izveo više od 6.000 operacija.
– Velika je odgovornost biti potomak poznatih ljudi i pokušavati slijediti njihov put, -kaže Gordana Perazić, koja je 1992. godine dobila u Rusiji titulu kneginje od ruskog carskog savjeta za istaknuti rad turističkog poslenika, koji je tokom radnog vijeka povezivao Rusiju i Crnu Goru.
– Srećna sam što sam portrete mojih predaka uspjela donijeti u Reževiće. Za portret dr Božidara Perazića dugujem zahvalnost njegovoj snahi po unuku Kseniji Vučinić. Portret je osveštao arhimandrit Mardarije, nasljednik drugog ktitora manastira Reževići Dimitrija Perazića. Arhimandrit Mardarije blagoslovio je ulazak dr Perazića u njegov dom. Na ponos i diku pokoljenjima- kaže Gordana.
U bogatoj dokumentaciji, koja svjedoči o djelima njenih predaka, pronalazimo i brojna pisma crnogorske kraljevske porodice dr Peraziću. Iz njih se jasno vidi da su Petrovići u njemu gledali ne samo ljekara već i intimnog prijatelja.
Prinčevi i princeze Petrovići obraćaju se dr Peraziću toplo i s mnogo poštovanja. Njihova korespondencija trajala je od 1903. do 1940. godine, a zatim, s unucima kralja Nikole, sve do smrti dr Perazića 1954. godine. Ima u tim pismima i ispovjesti koje nijesu za objelodanjivanje. Najintimnijih trenutaka i razmišljanja članova dinastije Petrović. Očigledno, imali su potrebu da dijele životne situacije sa ”dragim i poštovanim prijateljem”.
– Često je đedu Božu pisao princ Danilo. Pisao mu je i Mirko, koji je na žalost umro na njegovim rukama u Beču. Tu su i pisma princeze Ksenije, zatim Milice, koja je emigrirala s Romanovima 1918. godine iz Rusije i redovno mu pisala iz emigracije -kaže Gordana.
Svoja pisma princeza Milica potpisivala je Milica de Montenegro. Redovno mu je pisala i Jelena nakon udaje za italijanskog kralja. Kraljevska djeca ne zaboravljaju bitne trenutke u ljekarovom životu. Šalju mu čestitke, saučešća…
Dr Perazić je bio načelnik saniteta Crne Gore, inovator bolnice na Cetinju, osnivač hirurškog odjeljenja… Knjaz Nikola ga je 1908. godine zvanično preveo u službu dvorskog ljekara.
O ozbiljnosti države Crne Gore svjedoči i ugovor između maršala dvora njegovog visočanstva knjaza gospodara i dr Perazića, u kojem se pored ostalog navodi:
”Gospodin doktor Božidar Perazić ima se primiti kao lični dvorski ljekar. Njegova plata iznosiće 10 hiljada kruna. Imaće penziju od svetog dvora na osnovu Zakona o činovnicima građanskog reda u Crnoj Gori. U slobodnim časovima moći će vršiti privatnu ljekarsku praksu izuzevši slučajeve zaraze. Sin će mu se školovati bilo o trošku države, bilo o trošku svetog dvora na srednjim i velikim školama u Austro-ugarskoj”.
Poštovan i uvažavan u rodnoj Crnoj Gori, dr Perazić je bio cijenjen i u drugim zemljama kako među kolegama tako i ondašnjim državnicima. U pismima upućenim dr Peraziću nailazimo i na pisma legende medicine u Srbiji dr Vladana Đorđevića.
subotickaistorija 